Fangate.net
II Wojna Światowa pozostawiła na ziemi znamiona śmierci i okrucieństwa. Setki ludzkich pokoleń zginęło, a zwyrodnialcy, którzy do tego doprowadzili starali prowadzić w miarę normalne życie, jakby nic takiego się nie wydarzyło! Jeżeli jesteście zainteresowani, jak doprowadzono jednego z ważniejszych przestępców przed sąd, to koniecznie przeczytajcie ten artykuł!
Ostateczna operacja, to film oparty na faktach, wyreżyserowany przez Chrisa Weitza. Swoją premierę miał w 2018 roku. Przypadkiem trafiłem na niego na Netflixie i muszę przyznać, że przez 2 godziny oglądałem go z zapartym tchem. Film opiera się na prawdziwej historii - polowaniu na nazistę, Adolfa Eichmanna, architekta Holocaustu przez Mosad, izraelską organizację, która po zakończeniu II Wojny Światowej poszukiwała niemieckich zbrodniarzy wojennych, uciekających przed wyrokiem.
Osadzona na przełomie lat 50. i 60. XX wieku w Argentynie akcja filmu przedstawia momenty poszukiwań i samego porwania zbrodniarza w dowcipny, ale też w dający do myślenia sposób. Agentów przedstawiono jako stereotypowych łowców wyjętych z popkultury: humorystycznych cyników, ale z pełnym bagażem (czasem nieprzyjemnych) doświadczeń. Problem zaczyna się, kiedy przyglądamy się postaci Eichmanna - z jednej strony wiadomo, że był manipulatorem i mordercą bez skrupułów, aczkolwiek przedstawiono go tak, że w pewnym momencie (wstyd się przyznać) zacząłem okazywać mu współczucie, przez jego zdolności erystyczne. Momenty, w których to współczucie się ukazywało szybko gasło, ponieważ wypowiedzi zbrodniarza przepleciono z sytuacjami, które powodowały, że ten przestawał się produkować - ktoś wszedł do pomieszczenia, bohater, który z nim rozmawiał został wezwany przez szefostwo, etc. Reżyser wcisnął także fragment, dzięki któremu współczucie dla nazisty całkowicie gaśnie - kiedy Eichmann próbuje wykorzystać fakty pozyskane w trakcie rozmowy z agentem próbującym skłonić go do podpisania dokumentów, aby ten go finalnie zabił, ponieważ Niemcowi nie po drodze było zostać osądzonym w Izraelu.
Fot. Spidersweb.pl
Film został nagrany w dynamiczny sposób, nie było w nim momentu, który mnie znudził. Wątek został dopełniony historią głównego bohatera, którego kuzynkę wraz z dzieckiem rozstrzelano w masowym grobie pod nadzorem Eichmanna, co podczas seansu napawa dodatkowymi pytaniami, np. w jaki sposób zbrodniarz zareaguje, wiedząć, że przed jego twarzą stoi jeden z dowodów na chore skrzywienie światopoglądu nazistowskiego? Zdecydowanie polecam, zwłaszcza dla fanów wojennej tematyki oraz kina fabularnego.
