Po pierwsze – za co pokochałam ten serial? Za niepoprawny humor. Bohaterowie są tak spaczeni, nieidealni i miejscami nieprzystosowani do… właściwie wszystkiego, że po prostu musiałam ich pokochać.

Niebanalna fabuła

Na początku miałam trochę problem z fabułą – każdy odcinek zdawał się opowiadać o czymś zupełnie innym. Jednak z każdą chwilą coraz lepiej wszystkich poznawaliśmy, by na koniec… Musieć patrzeć, jak to wszystko jest zaprzepaszczane. I dopiero wtedy zaczęła się jakaś konkretna historia. Wiecie, taka z motywem przewodnim, z głównym złoczyńcą i tymi dobrymi. Jestem pewna, że każdy chociaż raz będzie zaskoczony wszystkim, co zobaczy na ekranie.

(fot. Netflix)

Co prawda humor nie jest dla każdego: znam osoby, które po pierwszym sezonie nie wiedziały czy w ogóle sięgną po drugi. Jest jednak dobra wiadomość: drugi sezon jest po prostu lepszy. Główna bohaterka zaczęła się wyróżniać. Do tej pory była po prostu jedną z postaci, która akurat miała pecha znaleźć się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie. Trochę jak Harry Potter – cud chłopak, który wszystko osiągnął przypadkiem. Na szczęście Bean wyrasta z tego.

Parodia fantasy i science fiction

To chyba najlepsze określenie tej komedii. Czasem zamiast dobrego humoru dostajemy w twarz niezwykle powalającymi… sucharami. Jeśli jednak tak, jak ja, należycie do osób, które lubią nieidealność i prawdziwe zachowania, to na pewno „Rozczarowani” przypadną Wam do gustu! Nie ma nic lepszego, niż rozpieszczona księżniczka alkoholiczka, demon niskiego poziomu i naiwny, dobry elf w barze. Zdecydowanie jednak polecam pozostyanie przy oryginalnym języku. Polski dubbing naprawdę wiele niszczy.